Wyznaczanie współczynnika SPF metodą in vivo

• Strona główna
• Artykuły
• Wyznaczanie współczynnika SPF metodą in vivo

Data publikacji: 2014-12-03

Przydatną do tego celu jest przykładowo strona internetowa sunscreensimulator.basf.com. Za pomocą aplikacji można dobrać filtry, ich ilości i od razu uzyskać przybliżony wynik współczynnika SPF. Jest on tylko szacunkowy, ponieważ nie zawsze wynik ten pokrywa się z danymi uzyskanymi z dokładnych oznaczeń metodą in vitro, jak też in vivo, jednak bardzo ułatwia pracę w laboratorium.

Żeby produkt mógł być zakwalifikowany jako ochronny, musi spełnić podstawowy warunek: jego minimalny faktor ochrony przed UVB powinien wynosić 6, a minimalny faktor ochrony przed UVA powinien być większy niż 1/3 zakładanego współczynnika UVB. Obecnie, zgodnie z zaleceniami Cosmetics Europe, wyróżniamy następujące kategorie ochrony:

• niska ochrona SPF 6-10,
• średnia ochrona SPF 15-25,
• wysoka ochrona SPF 30-50,
• bardzo wysoka ochrona SPF powyżej 50+.

Wprowadzenie identycznego na całym świecie oznakowania wartości współczynników ochrony wymogło wprowadzenie ujednoliconej metody badań, zarówno in vitro, jak i in vivo. Oświadczenie dotyczące skuteczności ochrony przeciwsłonecznej musi być potwierdzone wynikami badań przeprowadzonymi obiema metodami.

Oznaczenie współczynnika SPF metodą in vitro wykonuje się zgodnie z normą EN ISO 24444:2010, IDT – w Polsce obowiązuje ta sama norma PN-EN ISO 24444 – jedną z metod rekomendowanych przez Cosmetics Europe. Badanie wykonuje się z użyciem specjalistycznej aparatury emitującej w warunkach kontrolowanych pełne spektrum promieniowania: UV 290 – 400 nm, czyli zbliżonego do naturalnego promieniowania słonecznego, oraz dodatkowo w zakresie pełnego UVA 320 – 400 nm. Obu pomiarów dokonuje się na zdrowych ochotnikach, dobranych zgodnie z fototypem skóry opracowanym przez dr. Thomasa Fitzpatricka.

Klasyfikacja ta, wynikająca z obserwacji reakcji skórnych po pierwszej w danym roku ekspozycji na światło słoneczne przez 30 minut w południe, przedstawia się następująco:

• Typ I Zawsze ulega oparzeniom, trudno się opala.
• Typ II Łatwo ulega oparzeniom, trudno się opala.
• Typ III Opala się po początkowym oparzeniu.
• Typ IV Oparzenia minimalne, opala się łatwo.
• Typ V Rzadko ulega oparzeniom, łatwo i mocno się opala.
• Typ VI Nigdy nie ulega oparzeniom, zawsze się mocno opala.

Doboru ochotników można również dokonać na podstawie pomiarów wykonanych za pomocą specjalnego kolorymetru, który wyznacza wartość współczynnika ITA wyrażonego w stopniach.

Metodologia badania wskaźnika SPF
Na powierzchni pleców wyznacza się trzy obszary: skóry niechronionej w celu wyznaczenia MED, skóry z naniesionym wzorcem – obszarem kontrolnym oraz skóry z naniesionym wyrobem przeznaczonym do badania.

Następnie skórę naświetla się tak długo, aby wywołać minimalny rumień. Odczytu dokonuje się po 24 +/- 2 godzinach po naświetleniu. Określany on jest jako MED, czyli minimalna dawka rumieniowa. Następnie stan skóry badany jest przez lekarza dermatologa. Współczynnik SPF jest średnią arytmetyczną wszystkich wyników uzyskanych od jednej osoby.

CAŁY ARTYKUŁ ZNAJDĄ PAŃSTWO W NR 3/2014 KWARTALNIKA "CHEMIA I BIZNES. RYNEK KOSMETYCZNY I CHEMII GOSPODARCZEJ". ZAPRASZAMY.

przemysł kosmetycznyfiltry UV