Przepisy regulujące branżę kosmetyczną w krajach azjatyckich: kraje ASEAN i Australia

• Strona główna
• Artykuły
• Przepisy regulujące branżę kosmetyczną w krajach azjatyckich: kraje ASEAN i Australia

Data publikacji: 2014-05-15

Przepisy dotyczące kosmetyków w krajach ASEAN
Celem Stowarzyszenia od zawsze było wspieranie rozwoju społeczno-gospodarczego. Region ten prowadzi bardzo ścisłą współpracę gospodarczą z mieszczącym się w indonezyjskiej Dżakarcie Sekretariatem ASEAN, którego głównym celem jest integracja gospodarcza regionu.

Rynek kosmetyków w krajach ASEAN rozwija się szczególnie szybko. Głównymi rynkami są tu Tajlandia, Filipiny, Indonezja, Malezja oraz Singapur. Dążąc do rozwoju handlu i produkcji kosmetyków (nie tylko produktów do makijażu, ale także mydeł, szamponów, dezodorantów oraz innych produktów do pielęgnacji włosów i skóry oraz do higieny jamy ustnej), państwa członkowskie ASEAN już w roku 1998 uzgodniły wprowadzenie wspólnych ram ustawodawczych, przy czynnym wsparciu ze strony organów regulacyjnych oraz samej branży. Od tamtego czasu przemysł kosmetyczny jest liderem wśród innych branż w zakresie podejmowanych przez ASEAN działań zmierzających do utworzenia wspólnego rynku.

Umowę o stworzeniu Zharmonizowanych Ram Regulacyjnych Kosmetyków ASEAN podpisano podczas 35. Spotkania Ministrów Gospodarki ASEAN w roku 2003. Celem ustanowienia Ram Regulacyjnych było otwarcie rynków poszczególnych krajów na produkty wytwarzane lub sprzedawane w jednym z nich poprzez usunięcie barier związanych z normami, wymogami technicznymi i oceną zgodności. W szczególności, Ramy wspierały przejście od tradycyjnej rejestracji do kontroli post-factum, określanej mianem PMS (post-market surveillance). Podejście takie bardziej sprzyja ułatwieniu handlu w ramach regionu.

Integralną częścią Umowy są dwa załączniki: Załącznik A (ASEAN Mutual Recognition Arrangements of Product Registration Approvals for Cosmetics) oraz Załącznik B (ASEAN Cosmetic Directive, w skrócie ACD). Wszystkie państwa członkowskie zobowiązały się do wdrożenia dyrektywy ACD do roku 2008. Jej celem jest złagodzenie ograniczeń w handlu wyrobami kosmetycznymi poprzez usprawnienie kontroli technicznych (w oparciu o wspólne wykazy składników zakazanych, a także określenie sposobu rejestracji wyrobów, podejmowania ich produkcji oraz prezentacji informacji o wyrobach), wspieranie wzajemnego uznawania spełnionych warunków w zakresie zgłaszania i oznakowania produktów, a także poprzez utworzenie skoordynowanego systemu nadzoru nad rynkiem, zapewniającego bezpieczeństwo, jakość i rzetelną informację o działaniu sprzedawanych wyrobów.

Zgodnie z Art. 2 Załącznika B (ACD), wyrób kosmetyczny rozumiany jest jako „każda substancja lub preparat przeznaczony do użytku w kontakcie z zewnętrznymi elementami ciała ludzkiego (naskórek, włosy, paznokcie, usta, zewnętrzne organy płciowe) lub z zębami i błoną śluzową jamy ustnej, służący wyłącznie lub głównie do ich mycia, perfumowania, zmiany wyglądu i/lub wpływania na zapach ciała i/lub ich ochrony bądź utrzymania w dobrym stanie”.

Przepisy dotyczące kosmetyków w Australii
Australijski rynek wyrobów kosmetycznych i toaletowych jest rynkiem aktywnym, oferującym wiele możliwości nowym graczom. Szacuje się, że suma popytu na wyroby kosmetyczne i toaletowe wynosi 1,5 mld dol. – połowa tej kwoty przypada na towary z importu. Największym eksporterem do Australii są Stany Zjednoczone, z których pochodzi aż 30% wszystkich towarów importowanych. Siłą napędową wzrostu rynku są kosmetyki kolorowe, generujące 45% wartości sprzedaży detalicznej.

Jednym z głównych czynników wpływających na rynek wyrobów kosmetycznych i toaletowych w Australii jest ogromna waga, jaką do własnego wyglądu przywiązują zarówno miejscowe kobiety, jak i mężczyźni. Australijczycy coraz mocniej angażują się w trend wellness i poszukują produktów, które pomagają zachować młodzieńczy wygląd.

Rząd Australii powierzył Ministerstwu Zdrowia i Starzenia Się, a także Agencji ds. Wyrobów Leczniczych (TGA) uregulowanie kwestii składników wykorzystywanych w kosmetykach wytwarzanych w Australii lub do niej importowanych. Wyroby kosmetyczne muszą spełniać wymogi Normy o Kosmetykach z roku 2007, będącej uzupełnieniem Ustawy o Zgłaszaniu i Ocenie Przemysłowych Substancji Chemicznych z roku 1989.

Obowiązująca w Australii definicja kosmetyków jest podobna do definicji stosowanej w Unii Europejskiej i w USA: „substancja przeznaczona do użytku w kontakcie z dowolną zewnętrzną częścią ludzkiego ciała (w tym z błonami śluzowymi jamy ustnej oraz z zębami), stosowana w celach zachowania higieny, zmiany wyglądu bądź zapachu”. Zgodnie z Normą o Kosmetykach z roku 2007, wyróżnia się sześć kategorii wyrobów kosmetycznych.

Składniki produktów kosmetycznych są traktowane jak przemysłowe substancje chemiczne. Nowe składniki (nie wpisane do Australijskiego Rejestru Substancji Chemicznych) podlegają zgłoszeniu do Krajowego Systemu Oceny Przemysłowych Substancji Chemicznych (NICNAS) w celu przeprowadzenia oceny, chyba że dany składnik kwalifikuje się do zwolnienia z tego obowiązku. Wytwórcy i importerzy mogą sprawdzić warunki lub ograniczenia dotyczące substancji chemicznych dopuszczonych do stosowania w Australii, korzystając z Australijskiego Rejestru Substancji Chemicznych (AICS) oraz z Wytycznych nt. Kosmetyków NICNAS.

CAŁY ARTYKUŁ ZNAJDĄ PAŃSTWO W NR 1/2014 KWARTALNIKA "CHEMIA I BIZNES. RYNEK KOSMETYCZNY I CHEMII GOSPODARCZEJ". ZAPRASZAMY.

Aby otrzymywać w 2014 roku czasopismo, należy zamówić prenumeratę. Kontakt: redakcja@chemiaibiznes.com.pl

przemysł kosmetycznykosmetykilegislacja