Przepisy regulujące branżę kosmetyczną w krajach azjatyckich: Chiny i Indie

• Strona główna
• Artykuły
• Przepisy regulujące branżę kosmetyczną w krajach azjatyckich: Chiny i Indie

Data publikacji: 2013-11-07

Przepisy dotyczące kosmetyków w Chinach

W roku 2011, chiński rynek kosmetyków rozwijał się w stałym, wysokim tempie. Rosnące zapotrzebowanie dotyczyło nie tylko coraz większej ilości kosmetyków, ale także ich coraz większego zróżnicowania i wyższej jakości. W 2012 r. tamtejszy rynek wzrósł o ok. 11%, a liczba przedsiębiorstw z branży kosmetycznej przekracza obecnie 3,4 tys. Na rynku dostępnych jest blisko 25 tys. różnych wyrobów kosmetycznych, a wartość sprzedaży brutto w roku 2011 wyniosła 170 mld RMB (27 mld dol.).

Od roku 2008, w którym rynek kosmetyków został objęty nadzorem Państwowej Agencji ds. Żywności i Leków (PAŻL), ramy ustawodawcze uległy znacznym zmianom, idącym w kierunkach wyznaczonych przez ustawodawstwo UE i USA.

U podstaw chińskiego ustawodawstwa w zakresie kosmetyków leżą dwa najważniejsze akty prawne. „Ustawa o kontroli sanitarnej kosmetyków” (1989) wydana przez Ministerstwo Zdrowia (MZ) stanowi, że eksporterzy, producenci i dystrybutorzy kosmetyków sprzedający w Chinach gotowe wyroby kosmetyczne oraz nowe składniki kosmetyków podlegają wymogom licencyjnym określanym przez PAŻL.[1] Z kolei „przepisy dotyczące procedury wnioskowania o świadectwo sanitarne” (2009) zawierają szczegółowe informacje na temat procedur i dokumentów wymaganych przy zgłaszaniu i uzyskiwaniu dopuszczenia dla wyrobów kosmetycznych.[2]

Jako organ administracyjny odpowiadający za zarządzanie sektorem kosmetycznym, PAŻL wydała szereg rozporządzeń i norm dotyczących etykietowania, wymogów sanitarnych, a także innych wytycznych technicznych.

Zgodnie z Normą Sanitarną Kosmetyków (2007), kosmetyki to stosowane na co dzień przemysłowe substancje chemiczne, przeznaczone do użytku zewnętrznego (np. na skórę, włosy, paznokcie, usta itd.) w celach higienicznych, zapachowych, pielęgnacyjnych, a także do poprawy wyglądu i do makijażu, nakładane przez rozcieranie, rozpylanie lub innymi podobnymi sposobami.[3]

Wyroby kosmetyczne dzielą się na zwykłe kosmetyki i kosmetyki specjalnego przeznaczenia. Zwykłe kosmetyki to m.in. te stosowane do pielęgnacji skóry, włosów i paznokci, a także w celach zapachowych. Jeżeli w świetle przepisów dany wyrób nie jest uznawany za „zwykły”, wówczas jest on wyrobem "specjalnego przeznaczenia”. W przepisach przewidziano w sumie dziewięć osobnych kategorii specjalnego przeznaczenia.

Wszystkie zwykłe kosmetyki muszą być zgłoszone do PAŻL, a kosmetyki specjalnego przeznaczenia wymagają uzyskania zezwolenia przed ich wprowadzeniem na rynek (Schemat 1). Ponadto, kosmetyki zawierające nowe składniki kosmetyczne, które nie zostały uprzednio dopuszczone na rynek chiński, wymagają osobnego wstępnego zezwolenia ze strony PAŻL. Dopiero po jego uzyskaniu składniki takie mogą być dodawane do wyrobów kosmetycznych przeznaczonych na chiński rynek.

PAŻL jakiś czas temu zaproponowała wprowadzenie nowych zasad klasyfikacji zwykłych kosmetyków i kosmetyków specjalnego przeznaczenia, które miałyby uwzględniać bardziej szczegółowe kryteria, takie jak zastosowanie nanotechnologii lub technologii genetycznych (Tabela 3). Propozycje takie były dwukrotnie publikowane na stronach internetowych PAŻL (17 lutego i 29 maja 2012 r.) w celu uzyskania informacji zwrotnych od przedstawicieli branży. W obydwu propozycjach PAŻL postuluje, aby część zwykłych kosmetyków przeznaczonych dla określonych odbiorców, a także tych zawierających określone składniki, wytworzonych z wykorzystaniem danych technologii bądź mających specjalne działanie była objęta kontrolą ściślejszą niż w przypadku Kosmetyków Specjalnego Przeznaczenia Typu II.

Zgodnie z Art. 9 Ustawy o kontroli sanitarnej kosmetyków, nowym składnikiem kosmetycznym jest każdy składnik wprowadzany na rynek chiński po raz pierwszy. PAŻL prowadzi rejestr składników kosmetycznych obecnych w Chinach, zawierający wykaz substancji dozwolonych.

Oprócz obowiązku zgłaszania i uzyskiwania zezwolenia, wszystkie kosmetyki podlegają także wymogom w zakresie oznakowania, określonym w chińskiej normie krajowej GB 5296.3 -2008.[4]

Zezwolenie jest ważne przez 4 lata, a wniosek o jego przedłużenie należy złożyć nie później niż 4 miesiące przed upływem okresu ważności. W przypadku chęci wprowadzenia zmian w produktach objętych zezwoleniem (takich, jak np. zmiany informacji na etykiecie, zmiany nazwy wyrobu itd.), należy zgłosić się do PAŻL i postępować zgodnie z procedurą wskazaną przez Agencję.

Oprócz zgłoszenia i uzyskania zgody od PAŻL, wszystkie wyroby kosmetyczne importowane do Chin podlegają sprawdzeniu i przebadaniu przez chiński Urząd ds. Badań i Kwarantanny (UBiK).[5] Produkty importowane, które pomyślnie przeszły sprawdzenie i badanie, są oznaczane symbolem CiQ (skrót od angielskiej nazwy Urzędu), drukowanym na opakowaniu. Wniosek o nadanie symbolu CiQ wymaga przedstawienia dodatkowej dokumentacji.

Przepisy dotyczące kosmetyków w Indiach

Indyjski rynek kosmetyków rośnie w tempie 15-20% rocznie, czyli dwa razy szybciej niż w USA i Europie. Rynek ten jest już na tyle dojrzały i odpowiedzialny, że potrafi zadbać o jakość i bezpieczeństwo sprzedawanych na nim produktów. Indyjskie wymogi prawne dotyczące kosmetyków są wprawdzie skomplikowane i czasochłonne, ale ich spełnienie jest konieczne do uzyskania rejestracji. Producent kosmetyków musi rozumieć różnice pomiędzy ustawodawstwem indyjskim, a europejskim bądź amerykańskim.

CAŁY ARTYKUŁ ZNAJDĄ PAŃSTWO W NR 3/2013 KWARTALNIKA "CHEMIA I BIZNES. RYNEK KOSMETYCZNY I CHEMII GOSPODARCZEJ". ZAPRASZAMY.

Jeśli chcą Państwo bezpłatnie otrzymywać kwartalnik w 2013 roku, prosimy o kontakt z redakcją: redakcja@chemiaibiznes.com.pl

przemysł kosmetycznyprawokosmetykilegislacja