Formułowanie filtrów przeciwsłonecznych opartych na tlenkach metali ma wiele zalet

• Strona główna
• Artykuły
• Formułowanie filtrów przeciwsłonecznych opartych na tlenkach metali ma wiele zalet

Data publikacji: 2018-05-28 / Autor: Anna Jarosik

Wśród kluczowych zalet, jeśli chodzi o zastosowania mikronizowanych tlenków metali w filtrach przeciwsłonecznych znajduje się m.in. pozycjonowane ich jako produkty „naturalne”. Jednocześnie tlenki metali są zatwierdzone i uznawane na całym świecie oraz są mniej drażniące w porównaniu z chemicznymi filtrami przeciwsłonecznymi. Dodatkowo mogą być stosowane w produktach dla niemowląt i dla skóry wrażliwej. Posiadają dobrą skuteczność ochrony oraz są wydajne w przypadku podnoszeniu wartości wskaźnika SPF.

Technologia stosowania mikronizowanych tlenków metali w filtrach przeciwsłonecznych ma jednak kilka wad. Przede wszystkim receptury z ich udziałem są bardziej wrażliwe na procesy produkcyjne. Jednocześnie wskaźnik SPF może z czasem maleć. Powodem takiego stanu rzeczy jest tendencja cząsteczek tlenków metali do aglomerowania. Również wysoki poziom tlenków metali może powodować uczucie suchości skóry i powodować bielenie podczas rozprowadzania produktu na skórze. Dodatkowo konieczne jest zastosowanie powlekanego ditlenku tytanu i tlenku cynku, aby zmniejszyć reaktywność "foto" i chemiczną oraz poprawić odczucia sensoryczne.

W Stanach Zjednoczonych mikronizowane tlenki metali nie mogą być stosowane z filtrem niestabilnym, czyli z Avobenzone, tj. składnikiem rozpuszczalnym w oleju stosowanym w celu poszerzenia spektrum ochrony przed promieniowaniem ultrafioletowym. Mikronizowane tlenki metali są również stosunkowo trudne do recepturowania produktów na dzień, do twarzy z SPF o dobrych właściwościach sensorycznych, zwłaszcza gdy ich stężenie jest większe niż 3% (wagowo).

Kluczowym parametrem, jeśli chodzi o tlenki metali jest wielkość ich cząstek. W produktach kosmetycznych cząstki tlenków metali nie występują jako pojedyncze cząstki, lecz jako skupiska nazywane agregatami i aglomeratami. Pierwotny rozmiar cząstek określa stopień ochrony przed promieniowaniem UV oraz zdolność do pozostawiania mniej lub bardziej widocznej warstwy na powierzchni skóry.

Mikronizowane tlenki metali muszą być dodatkowo powlekane, aby zmniejszyć ich reaktywność chemiczną, szczególnie w przypadku TiO₂. Okazuje się, że niepowlekany ditlenek tytanu może tworzyć wysoce reaktywne wolne rodniki, zwłaszcza po ekspozycji na promieniowanie UV. Może wówczas reagować z pozostałymi składnikami produktu, powodując zmianę zabarwienia, a nawet nieprzyjemny zapach. Powlekanie zwiększa również dyspergowalność tlenków metali w fazie wodnej emulsji i oleju, poprawiając ich wodoodporność. Najlepsze i najczęściej stosowane powłoki, przykładowo dla ZnO, to krzemionka i trietoksykaprylylosilan, natomiast dla TiO₂ -  krzemionka i tlenek glinu (Al₂O₃), z lub bez poli(dimetylosiloksanu) (inaczej dimetikonu), czyli polimeru z grupy silikonów. Na rynku dostępne są również produkty do opalania wykorzystujące niepowlekany tlenek cynku.

przemysł kosmetycznyfiltry UVtlenki metali