Co zyska Grupa Azoty, budując instalację propylenu?

• Strona główna
• Artykuły
• Co zyska Grupa Azoty, budując instalację propylenu?

Data publikacji: 2015-03-31

Projekt, który jest porównywalny z budową nowych zakładów chemicznych i z tego też powodu roboczo nazywany Zakładami Chemicznymi Police 2 opiewa na kwotę 1,7 mld zł. Ukończony ma być w 2019 r. Pozwoli na produkcję w Policach 400 tys. ton propylenu rocznie. W efekcie propylen stanie się bazą do dalszego rozwoju polskiego przemysłu chemicznego, tworząc podstawę do wydłużania łańcucha jego wartości.

Co zatem zmieni w krajowym przemyśle chemicznym inwestycja przygotowywana przez Grupę Azoty?

Aktualne Polska jest importerem netto propylenu. Rocznie sprowadzamy ok. 150 tys. ton tego surowca, z czego większość trafia na potrzeby produkcji alkoholi OXO w Grupie Azoty ZAK w Kędzierzynie – Koźlu. Rocznie ZAK zużywa ok. 120 – 140 tys. ton propylenu. W 75% import propylenu do Polski realizowany jest z Niemiec, w 9% z Azerbejdżanu, w 9% z Rosji 9% i w 7% z Czech. Inwestycja w Policach będzie mieć więc na celu uniezależnienie się od zagranicznych źródeł dostaw.

Jednocześnie budowa kompleksu wychodzi naprzeciw światowym trendom. Oto bowiem w najbliższych latach można oczekiwać znaczącego spadku produkcji propylenu w Europie Zachodniej. Niemcy już teraz posiadają deficyt propylenu na poziomie 850 tys. ton. Polska może zatem w krótkim okresie stać się ważnym graczem na tym rynku.

W tej chwili najważniejsze źródła produkcji propylenu w Europie Zachodniej to krakery parowe (tak powstaje 68,2% propylenu w Europie); rafinerie (26,7%); PDH 3,6%; metateza (1,5%). Nowa jednostka PDH miałaby zatem zdecydowaną przewagę kosztową nad innymi producentami propylenu w regionie i należała automatycznie do najnowocześniejszych na świecie. Jest to możliwe, gdyż europejskie krakery parowe bazują głównie na benzynie surowej. Przestawienie produkcji na tańszy wsad LPG wymaga poniesienia znaczących nakładów kapitałowych. Wsad etanowy istotnie ogranicza tu jednak uzysk propylenu. Jeśli chodzi natomiast o rafinerie, to od 2009 r. w Europie zamknięto 15 rafinerii. Zgodnie z prognozami Międzynarodowej Agencji Energii, przerób ropy w latach 2013-2020 spadnie o dodatkowe 65 mln ton, czyli 10%, pociągając za sobą ograniczenie produkcji propylenu w rafineriach.

Tymczasem rewolucja łupkowa w USA zwiększyła dostępność propanu i wpłynęła na spadek jego cen na światowych rynkach, co stanowi uzasadnienie dla rozwoju mocy produkcyjnych metodą PDH. Budowa własnej instalacji odwodornienia propanu (PDH) pozwoli tym sposobem Grupie Azoty na pokrycie obecnego zapotrzebowania oraz zapewni surowiec do rozwoju kolejnych projektów inwestycyjnych. Powstające jako produkty uboczne wodór i frakcje C4 zostaną ponadto wykorzystane w istniejących instalacjach Grupy Azoty.

Na świecie istnieje już 18 instalacji PDH do produkcji propylenu z propanu o mocach 80 - 600 tys. ton. Najwięcej z nich działa w Azji.

Jak tłumaczą przedstawiciele Grupy Azoty, lokalizacja nowej inwestycji w Policach umożliwi optymalizację logistyki oraz uzyskanie efektu synergii na integracji inwestycji z istniejącą w Policach infrastrukturą. Zostanie to osiągnięte dzięki takim aspektom, jak m.in. wykorzystanie Morza Bałtyckiego, jako głównej drogi transportu; bliskość rynków zbytu w Europie Zachodniej. Nastąpi przy tym wzrost bezpieczeństwa dostaw do zakładu w Kędzierzynie - Koźlu poprzez pokrycie całego zapotrzebowania zakładu na propylen.

Wiadomo też, że ostatnie zmiany na rynku ropy, choć mają wpływ na ceny produktów petrochemicznych, to jednak nie pogarszają perspektyw opłacalności inwestycji Grupy Azoty w instalację PDH. W ostatnim roku spadek notowań propanu był wyższy niż odpowiadający mu spadek cen propylenu, co skutkowało wzrostem marży PDH.

Instalacja wygeneruje rocznie około 2 mld zł dodatkowych przychodów dla Grupy Azoty. 

przemysł chemicznypropylenGrupa Azoty